Schilderen – Prerafaëliet.
Prerafaëliet (De. De Prerafaëlitische Broederschap) – een kunstvereniging opgericht in Londen in 1848 jaar door studenten van de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten: Johna Everetta Millais, Willem Hunt, Dante Gabriel Rossetti en zijn broer William Michael, later gezelschap van de schilders James Collinson, literator Frederick George Stephens, beeldhouwer Thomas Woolner en even later Walter Hower Deverell en Charles Alliston Collis. De schilder Ford Madox Brown was ook verbonden aan de groep.
Groepsactiviteiten.
Ze waren tegen het Victoriaanse, puur academische kunst en predikte een programma van moreel nieuw leven ingeblazen kunst, gemodelleerd naar de werken van de meesters van de vroege Italiaanse Renaissance. Het programma van de groep was gebaseerd op de opvattingen van John Ruskin en het idee om kunst te vernieuwen door te putten uit het werk van Italiaanse meesters uit de vroege renaissance en William Blake. Enerzijds droomden ze van de terugkeer van de Middeleeuwen, aan de andere kant probeerden ze de problemen van hun tijd het hoofd te bieden. Hun werk hield verband met de activiteiten van de Duitse Nazarenergroep.
De prerafaëlitische trend verspreidde zich over heel Europa, vond veel navolgers in Frankrijk, België maar ook in Midden-Europa. Hij was een belangrijk onderdeel van de opkomende vernieuwingsbeweging voor vakmanschap in Groot-Brittannië – Kunsten&Ambachten.
Van 1848 r. jonge kunstenaars kopieerden gravures bij de Cyclographic Society (Cyclografische Vereniging) en ze ontmoetten elkaar in de studio van Hunt in Cleveland Street of in het ouderlijk huis van Millais.
Rossetti en zijn leerlingen: Morris en Burne-Jones zullen samen de toegepaste kunsten doen ontstaan, het opzetten van een winkel met door hem ontworpen alledaagse artikelen.
Hun activiteit betrof niet alleen schilderen. Zijn reflecties op kunst en gedichten, verwijzend naar Petrarca en middeleeuwse Engelse ballads, zetten ze op schrift “De kiem” (Embryo), waarvan ze slechts vier nummers wisten vrij te geven. Schilders Walter Crane en William Morris werden ook geassocieerd met de Broederschap, welke erin 1890 opende een drukkerij in de buitenwijken van Londen, met een resolutie om de schoonheid van het boek te herstellen. Hij zag de reden voor de achteruitgang van het boek in moderne uitvindingen en massaproductie. Bij de drukkerij van Morris werden de prints met de hand gevouwen en op handmatige persen geperst. Het prerafaëlitische ideaal was een renaissanceboek en prachtig verluchte middeleeuwse codices, dus gebruikten ze ornamentele motieven uit de Renaissance, en voor het zetten gebruikten ze een lettertype gemodelleerd naar het antiek van Jenson. Ze concentreerden zich op het uiterlijk en de afwerking van het boek, de tekst was vaak minder belangrijk.
Heel groep, beëindigden hun activiteiten in 1853.
Groepsnaam.
De naam van de groep verwijst naar Italiaanse schilders uit de 14e en 15e eeuw, zoals Giotto en Fra Angelico, die de leden van de broederschap wilden imiteren. Ze wilden de schilderkunst herstellen en artistieke aannames en praktijk in de kritiek promoten (zoals, bijvoorbeeld. trouw aan de natuur, oprechtheid), die ze vóór Raphael als kenmerkend voor de Italiaanse kunst beschouwden.
Stilistische kenmerken van prerafaëlitische kunst.
Prerafaëlieten halen hun thema's uit de Bijbel en Arthur-legendes en vullen ze aan met literaire ideeën uit het werk van dichters als John Keats en Alfred Tennyson, Shakespeare's drama's of mystieke toespelingen. Ze gebruikten graag symbolen, ze schilderden realistisch, ze voegden echter altijd wat extra's toe aan hun schilderijen, verborgen inhoud. Daar wilden ze naar terug “echte kunst”, wat mooi is, maar het heeft ook een boodschap. En hun favoriete motief waren mooie vrouwen – ze creëerden vaak afbeeldingen van legendarische heldinnen – ofeli, Lauweren (over de gelaatstrekken van schildersvrouwen). Ook de natuur gepresenteerd in de kleinste details is hun inspiratiebron. De prerafaëlieten waren geïnspireerd, net als de Nazareners die hen voorgingen, quattrocento en gotische kunst.
De personages worden gepresenteerd zonder het kleinste detail in hun uiterlijk weg te laten. Prerafaëlitische werken worden gekenmerkt door het vermijden van stereotiepe voorstellingen van figuren. De compositie is meestal een mengeling van archaïsme en naturalisme. Hun schilderijen zijn in de geest van romantische symboliek, mystiek, naïeve sentimentaliteit, gekenmerkt door een minutieuze behandeling van de werkelijkheid, scherp kleurenpalet.
Hun schilderijen zijn een bijna fotografische weergave van de werkelijkheid, ze zijn echter verre van realisme. De nauwgezetheid waarmee ze details behandelen, maakt de meest fantastische gebeurtenissen en de minst waarschijnlijke personages geloofwaardig. De prerafaëlieten waren in staat om hun publiek mee te nemen in de wereld van sprookjes en hen de langverwachte rust te geven van de geïndustrialiseerde realiteit, die geen geheimen meer had.
De schilderijen zitten vol liefdessymboliek en didactiek. Net als hun voorgangers besloten ze de sociale religiositeit op te frissen. Ze verbeelden de heiligen met eerbied maar zonder pathos en kunstmatigheid. Mimo dat, en misschien is dit de reden waarom hun werk echt mystiek is. Rossetti was vooral dol op religieuze thema's. Het latere werk van de prerafaëlieten is een opmaat naar symboliek.
Landschap in prerafaëlitische kunst.
Het landschap was een sleutelelement van het prerafaëlisme. De prerafaëlieten probeerden het te schilderen, volgens de postulaten van Ruskin, die de belangrijkste veronderstellingen op de pagina's van vijf delen presenteerde “Hedendaagse schilders”, op de meest ware manier mogelijk, volledig tegen de academische conventie en traditie. Ze maakten een echte revolutie door naar buiten te gaan. Hun aard verbergt een enorme emotionele lading. Ze wordt niet bekeken, maar overleeft. Het waren vooral de Millais die in haar geïnteresseerd waren, Hunt in Brown.
Nieuwe techniek.
In de negentiende-eeuwse schilderkunst werd traditioneel bitumen gebruikt, bruine kleurstof, waardoor zachte en donkere kleuren konden worden verkregen. Diep, bruine tint werd gebroken met contrasterend licht, gevormd na het aanbrengen van de witte kleurstof. Prerafaëlieten gemaakt in de techniek die wordt gebruikt bij muurschilderingen, aangepast aan uw behoeften. Hierdoor verbaasden ze zich over de zuiverheid en intensiteit van kleuren. De gekozen manier van schilderen vereiste een onberispelijke selectie van kleuren en tinten, want als er eenmaal een fout was gemaakt, was het onmogelijk om die met opeenvolgende verflagen te verdoezelen.
Lijst van artiesten.
Prerafaëlitische Broederschap:
James Collinson (schilder)
Willem Holman Hunt (schilder)
John Everett Millais (schilder)
Dante Gabriël Rossetti (schilder, dichter)
Willem Michaël Rossetti (criticus)
Frederik George Stephens (criticus)
Thomas Woolner (beeldhouwer, dichter)
Mensen in verband met de Pre-Raphaelite Brotherhood:
Lawrence Alma Tadema (schilder)
John Brett (schilder)
Ford Madox bruin (schilder, ontwerper)
Edward Burne Jones (schilder, ontwerper)
Charles Allston Collins (schilder)
Frank Cadogan Cowper (schilder)
Walter Howell Deverell (schilder)
Arthur Hacker (schilder)
Arthur Hughes (schilder, illustrator)
Jane Morris (model)
mei Morris (ontwerper)
Willem Morris (ontwerper, auteur)
Christina Rossetti (dichteres)
John Ruskin (criticus)
Anthony Frederik Augustus Sandys (schilder)
Thomas Sedon (schilder)
Elisabeth Siddall (schilder, dichter en model)
Simeon Salomo (schilder)
Marie Spartali Stillman (schilder)
Algernon Swinburne (dichter)
Hendrik Wallis (schilder)
William Lindsay Windus (schilder)