Chwistek Leon (ur. 1884 Kraków, zm. 1944 Barwisze k. Moskwy).
Filozof, matematyk, teoretyk sztuki, malarz, członek założyciel grupy Formistów.
Studiował na Uniwersytecie Jagiellońskim, gdzie w 1906 uzyskał stopień doktora filozofii, a w 1928 habilitował się z logiki matematycznej. W międzyczasie uzupełnił studia filozoficzne w Getyndze. Od 1906 był przez 20 lat był nauczycielem matematyki w gimnazjum, od 1922 wykładał na Uniwersytecie Jagiellońskim, a od 1930 do 1941 prowadził katedrę logiki matematycznej na Uniwersytecie we Lwowie. Przez pewien czas (zapewne ok. 1902-1904 jako wolny słuchacz) studiował w krakowskiej ASP pod kierunkiem J. Mehoffera. W 1910 był w Wiedniu; w latach 1913-1914 przebywał w Paryżu studiując rysunek i poznając twórczość kubistów. Począwszy od debiutu w 1917 na pierwszej wystawie formistycznej w Krakowie uczestniczył we wszystkich prawie wystawach grupy, której był jednocześnie czołowym teoretykiem. Tworzył wówczas kompozycje bliskie włoskiemu futuryzmowi. Jego akty, portrety, kompozycje figuralne, krajobrazy i widoki fantastycznych miast miały precyzyjnie przemyślaną budowę o uproszczonych i silnie zgeometryzowanych formach. W 1922 rozpoczął formułowanie własnej „matematycznej” teorii malarskiej, tzw. strefizmu, wg której należy „dzielić pola widzenia wg jakości kształtów, barw, tempa wydarzeń itp.” Realizował te założenia w praktyce tworząc obrazy, w których strefy pokrewnych kształtów i kolorów przechodzą jedna w drugą. Począwszy od opublikowanej w 1918 w tygodniku „Maski” pracy pt. Wielość rzeczywistości w sztuce ogłosił wiele artykułów teoretycznych i opracowań krytycznych tak w czasopismach artystycznych, jak i w prasie codziennej.
Filozof, matematyk, teoretyk sztuki, malarz, członek założyciel grupy Formistów.
Studiował na Uniwersytecie Jagiellońskim, gdzie w 1906 uzyskał stopień doktora filozofii, a w 1928 habilitował się z logiki matematycznej. W międzyczasie uzupełnił studia filozoficzne w Getyndze. Od 1906 był przez 20 lat był nauczycielem matematyki w gimnazjum, od 1922 wykładał na Uniwersytecie Jagiellońskim, a od 1930 do 1941 prowadził katedrę logiki matematycznej na Uniwersytecie we Lwowie. Przez pewien czas (zapewne ok. 1902-1904 jako wolny słuchacz) studiował w krakowskiej ASP pod kierunkiem J. Mehoffera. W 1910 był w Wiedniu; w latach 1913-1914 przebywał w Paryżu studiując rysunek i poznając twórczość kubistów. Począwszy od debiutu w 1917 na pierwszej wystawie formistycznej w Krakowie uczestniczył we wszystkich prawie wystawach grupy, której był jednocześnie czołowym teoretykiem. Tworzył wówczas kompozycje bliskie włoskiemu futuryzmowi. Jego akty, portrety, kompozycje figuralne, krajobrazy i widoki fantastycznych miast miały precyzyjnie przemyślaną budowę o uproszczonych i silnie zgeometryzowanych formach. W 1922 rozpoczął formułowanie własnej „matematycznej” teorii malarskiej, tzw. strefizmu, wg której należy „dzielić pola widzenia wg jakości kształtów, barw, tempa wydarzeń itp.” Realizował te założenia w praktyce tworząc obrazy, w których strefy pokrewnych kształtów i kolorów przechodzą jedna w drugą. Począwszy od opublikowanej w 1918 w tygodniku „Maski” pracy pt. Wielość rzeczywistości w sztuce ogłosił wiele artykułów teoretycznych i opracowań krytycznych tak w czasopismach artystycznych, jak i w prasie codziennej.
Łódź
olej, tektura, 95 x 70 cm;
Muzeum Narodowe w Krakowie;
olej, tektura, 95 x 70 cm;
Muzeum Narodowe w Krakowie;
Miasto
olej, tektura, 100 x 70 cm;
Muzeum Narodowe w Krakowie;
olej, tektura, 100 x 70 cm;
Muzeum Narodowe w Krakowie;
Błękitne szkło
olej, deska, 59 x 46 cm;
własność prywatna;
olej, deska, 59 x 46 cm;
własność prywatna;
Uczta
olej, tektura, 69 x 102 cm;
Muzeum Narodowe w Warszawie;
olej, tektura, 69 x 102 cm;
Muzeum Narodowe w Warszawie;
