Eibisch, Eugeniusz (ur. 1896 Lublin).
Malarz, pedagog (profesor i rektor ASP w Krakowie, profesor ASP w Warszawie), członek ugrupowania Jednoróg i ZPAP. Studia malarskie odbywał w latach 1912-20 w krakowskiej ASP pod kierunkiem J. Malczewskiego i W. Weissa. W 1922 wyjechał do Paryża, gdzie przebywał do 1939. Brał tam czynny udział w życiu artystycznym, wystawiał w Salonach oraz galeriach L. Zborowskiego i G. Bernheima, z którymi to marszandami zawarł kontrakty na sprzedaż obrazów. W latach trzydziestych był twórcą w Paryżu znanym i cenionym, przyjaźnił się z wieloma malarzami i pisarzami francuskimi, utrzymywał kontakty z tamtejszą kolonią polską. Po wojnie był jedną z głównych postaci w polskiej sztuce, brał udział we wszystkich poważniejszych wystawach krajowych i ekspozycjach polskiej sztuki za granicy. Tematyka jego prac, to przede wszystkim studia portretowe dziewcząt i kobiet, serie martwych natur, także pejzaże. Początkowo posługiwał się światłocieniem i walorem, uwzględniając materialność malowanych rzeczy, by stopniowo zmienić stosunek do przedmiotu i koloru. Jego obrazy stawały się coraz bardziej samoistnymi konstrukcjami barwnymi, w których zacierały się granice i bryłowatość przedmiotów. W poszukiwaniu nowej harmonii tonów kładł Eibisch nacisk przede wszystkim na sprawy czysto malarskie. Ze wszystkich barw zasadniczych i bardzo wielu pośrednich tworzył mgławicowe wizje własnego świata, sprowadzonego do wibracji plamek barwnych.
Malarz, pedagog (profesor i rektor ASP w Krakowie, profesor ASP w Warszawie), członek ugrupowania Jednoróg i ZPAP. Studia malarskie odbywał w latach 1912-20 w krakowskiej ASP pod kierunkiem J. Malczewskiego i W. Weissa. W 1922 wyjechał do Paryża, gdzie przebywał do 1939. Brał tam czynny udział w życiu artystycznym, wystawiał w Salonach oraz galeriach L. Zborowskiego i G. Bernheima, z którymi to marszandami zawarł kontrakty na sprzedaż obrazów. W latach trzydziestych był twórcą w Paryżu znanym i cenionym, przyjaźnił się z wieloma malarzami i pisarzami francuskimi, utrzymywał kontakty z tamtejszą kolonią polską. Po wojnie był jedną z głównych postaci w polskiej sztuce, brał udział we wszystkich poważniejszych wystawach krajowych i ekspozycjach polskiej sztuki za granicy. Tematyka jego prac, to przede wszystkim studia portretowe dziewcząt i kobiet, serie martwych natur, także pejzaże. Początkowo posługiwał się światłocieniem i walorem, uwzględniając materialność malowanych rzeczy, by stopniowo zmienić stosunek do przedmiotu i koloru. Jego obrazy stawały się coraz bardziej samoistnymi konstrukcjami barwnymi, w których zacierały się granice i bryłowatość przedmiotów. W poszukiwaniu nowej harmonii tonów kładł Eibisch nacisk przede wszystkim na sprawy czysto malarskie. Ze wszystkich barw zasadniczych i bardzo wielu pośrednich tworzył mgławicowe wizje własnego świata, sprowadzonego do wibracji plamek barwnych.
Kobiety z martwą naturą, ok. 1890
olej, płótno, 96 x 118 cm;
własność prywatna;
olej, płótno, 96 x 118 cm;
własność prywatna;
Kosz z winogronami, ok. 1938
olej, płótno, 41 x 51 cm;
Muzeum Narodowe w Warszawie;
olej, płótno, 41 x 51 cm;
Muzeum Narodowe w Warszawie;
Martwa natura z rybą, ok. 1938
olej, płótno, 50,5 x 60,5 cm;
Muzeum Narodowe w Poznaniu;
olej, płótno, 50,5 x 60,5 cm;
Muzeum Narodowe w Poznaniu;
Pejzaż prowansalski
olej, płótno, 55,5 x 46 cm;
sygnowany p.d.: Eibich;
Muzeum Narodowe w Warszawie;
olej, płótno, 55,5 x 46 cm;
sygnowany p.d.: Eibich;
Muzeum Narodowe w Warszawie;
