Feuerring, Maksymilian (urodził się w 1896 r. Lwów, zmarł w 1985 roku w Sydney).
Malarz, publicysta, członek Związku Artystów Polskich we Francji, Societe „Paris Moderne”, Societe des Peintres et Sculpteurs Professionels, Societe des Artistes Independents, Societe de Vrais Independents. Studiował w Kunstschule w Berlinie oraz w Rzymie u Rossiego, Coromaldiego i Zuccardi, a następnie osiadł w Paryżu. Tu w 1927 nastąpił zasadniczy przełom w jego sztuce. Artysta zaczął tworzyć w duchu gwałtownego ekspresjonizmu. Ok. 1930 ewoluował w kierunku koloryzmu, nie pozbawionego jednak ekspresyjności w mocnej grze zwalczających się kolorów, „gdzie trywialność od wytwornej rafinady tak nieznaczna dzieli granica”. W 1934 w komentarzu zamieszczonym w katalogu wystawy stwierdził, iż na drodze poszukiwań twórczych doszedł „poprzez problem koloru i jego różniczkowanie, do dzisiejszej problematyki uzgodnienia formy z kolorem i nadania im równorzędnych wartości w budowie obrazu”. Poza udziałem w wystawach we Francji, wystawiał również w kraju we Lwowie, Poznaniu i Warszawie. Współpracował z krakowskim Głosem Plastyków, w którym opublikował m.i.n artykuł Abstrakcyjność a tematowość pod kątem sztuki dla mas. Problematyka kolorystyczna zaś doszła do głosu w jego rozważaniach poświęconych twórczości Pierre Bonnarda, a ogłoszonych drukiem w Paryżu w 1 numerze „Kultury” z 1949 r.
Malarz, publicysta, członek Związku Artystów Polskich we Francji, Societe „Paris Moderne”, Societe des Peintres et Sculpteurs Professionels, Societe des Artistes Independents, Societe de Vrais Independents. Studiował w Kunstschule w Berlinie oraz w Rzymie u Rossiego, Coromaldiego i Zuccardi, a następnie osiadł w Paryżu. Tu w 1927 nastąpił zasadniczy przełom w jego sztuce. Artysta zaczął tworzyć w duchu gwałtownego ekspresjonizmu. Ok. 1930 ewoluował w kierunku koloryzmu, nie pozbawionego jednak ekspresyjności w mocnej grze zwalczających się kolorów, „gdzie trywialność od wytwornej rafinady tak nieznaczna dzieli granica”. W 1934 w komentarzu zamieszczonym w katalogu wystawy stwierdził, iż na drodze poszukiwań twórczych doszedł „poprzez problem koloru i jego różniczkowanie, do dzisiejszej problematyki uzgodnienia formy z kolorem i nadania im równorzędnych wartości w budowie obrazu”. Poza udziałem w wystawach we Francji, wystawiał również w kraju we Lwowie, Poznaniu i Warszawie. Współpracował z krakowskim Głosem Plastyków, w którym opublikował m.i.n artykuł Abstrakcyjność a tematowość pod kątem sztuki dla mas. Problematyka kolorystyczna zaś doszła do głosu w jego rozważaniach poświęconych twórczości Pierre Bonnarda, a ogłoszonych drukiem w Paryżu w 1 numerze „Kultury” z 1949 r.
Grand guignol – Teatr marionetek, 1927-28
olej, płótno, 100 x 81 cm;
Muzeum Sztuki w Łodzi;
olej, płótno, 100 x 81 cm;
Muzeum Sztuki w Łodzi;
