Hiller Karol (ur. 1891 Łódź, 1939 zginął rozstrzelany w lasach lucmierskich pod Łodzią).
Malarz, grafik, publicysta, działacz społeczny, członek ugrupowania Start oraz ZZPAP i ZZAP. Ukończył Rękodzielniczo-Przemysłową Szkołę w Łodzi, w l. 1910-12 studiował chemię w Wyższej Szkole Technicznej w Darmstadt, a następnie w Instytucie Politechnicznym w Warszawie. W 1916 rozpoczął studia artystyczne w ASP w Kijowie pod kierunkiem M. Bojczuka, malarza bizantynisty. Interesował się technikami malarskimi, badał dawne przepisy w archiwum Ławry Pieczerskiej, co wykorzystał później stosując temperę ikonową w swoich pracach. Lata Rewolucji Październikowej przeżył w Kijowie, pełniąc tam zapewne funkcję komisarza ludowego. W 1921 powrócił do kraju i osiadł na stałe w Łodzi, gdzie prowadził aktywną działalność artystyczną i społeczny. W pracach Hillera znajdowała oddźwięk jego irracjonalna koncepcja rzeczywistości, a często również akcentowanie biologicznych wartości życia. Podejmował on także tematykę nowoczesnego, przemysłowego miasta i pracy robotnika, tworząc kompozycje, w których postać ludzka uzupełniona była elementami maszyn, czy też obrazy będące precyzyjnymi, metalicznie lśniącymi konstrukcjami, przypominającymi przekroje silników. Stylistyka jego prac ewoluowała od konstruktywizmu do nadrealizmu, z odgałęzieniem w kierunku organicznej abstrakcji. Był również Hiller autorem malowideł ściennych i witraży, przeprowadzał eksperymenty z wynalezioną przez siebie techniką heliografiki; współpracował z wydawnictwem „Renesans”, był współredaktorem czasopisma ZZPAP w Łodzi Forma, na łamach którego ogłosił szereg artykułów programowo-teoretycznych oraz analitycznych, przedstawiając w nich swój artystyczny światopogląd.
Malarz, grafik, publicysta, działacz społeczny, członek ugrupowania Start oraz ZZPAP i ZZAP. Ukończył Rękodzielniczo-Przemysłową Szkołę w Łodzi, w l. 1910-12 studiował chemię w Wyższej Szkole Technicznej w Darmstadt, a następnie w Instytucie Politechnicznym w Warszawie. W 1916 rozpoczął studia artystyczne w ASP w Kijowie pod kierunkiem M. Bojczuka, malarza bizantynisty. Interesował się technikami malarskimi, badał dawne przepisy w archiwum Ławry Pieczerskiej, co wykorzystał później stosując temperę ikonową w swoich pracach. Lata Rewolucji Październikowej przeżył w Kijowie, pełniąc tam zapewne funkcję komisarza ludowego. W 1921 powrócił do kraju i osiadł na stałe w Łodzi, gdzie prowadził aktywną działalność artystyczną i społeczny. W pracach Hillera znajdowała oddźwięk jego irracjonalna koncepcja rzeczywistości, a często również akcentowanie biologicznych wartości życia. Podejmował on także tematykę nowoczesnego, przemysłowego miasta i pracy robotnika, tworząc kompozycje, w których postać ludzka uzupełniona była elementami maszyn, czy też obrazy będące precyzyjnymi, metalicznie lśniącymi konstrukcjami, przypominającymi przekroje silników. Stylistyka jego prac ewoluowała od konstruktywizmu do nadrealizmu, z odgałęzieniem w kierunku organicznej abstrakcji. Był również Hiller autorem malowideł ściennych i witraży, przeprowadzał eksperymenty z wynalezioną przez siebie techniką heliografiki; współpracował z wydawnictwem „Renesans”, był współredaktorem czasopisma ZZPAP w Łodzi Forma, na łamach którego ogłosił szereg artykułów programowo-teoretycznych oraz analitycznych, przedstawiając w nich swój artystyczny światopogląd.
Walce, ok. 1938
olej, płótno, 50 x 69 cm;
Muzeum Sztuki w Łodzi;
olej, płótno, 50 x 69 cm;
Muzeum Sztuki w Łodzi;
Kompozycja „O”, 1928
olej, złoto, deska, 120 x 47 cm;
Muzeum Sztuki w Łodzi;
olej, złoto, deska, 120 x 47 cm;
Muzeum Sztuki w Łodzi;
Deszcz, 1934
olej, płótno, 86 x 64 cm;
Muzeum Sztuki w Łodzi;
olej, płótno, 86 x 64 cm;
Muzeum Sztuki w Łodzi;
