Jełowicki Jerzy (BOŻENIEC)

Jełowicki Jerzy (BOŻENIEC) (ur. 1899 Rożniatówka (Podole), zm. 1939 Warszawa (poległ w obronie miasta 27.IX.)).
Inżynier rolnik, malarz, członek grupy Szkoła Warszawska. Zainteresowania artystyczne przejawiał od najwcześniejszych lat, jako uczeń gimnazjum pisywał wiersze do pisma szkolnego, rysował karykatury i sceny batalistyczne. Ukończył studia agronomiczne w warszawskiej SGGW oraz malarskie w tutejszej ASP, gdzie kształcił się w pracowni T. Pruszkowskiego. Od 1935 wystawiał regularnie ze Szkołą Warszawską grupującą wychowanków tejże pracowni. Malował obrazy rodzajowe, przede wszystkim jednak batalistyczne i historyczne. Lekko, z pewną nonszalancją i jakby od niechcenia tworzył swoje, utrzymane w postimpresjonistycznej manierze, kompozycje. Nawiązując do tradycji „polskiego koniarstwa” z powodzeniem modernizował stare jego wzory zwracając uwagę dużą oryginalnością w rozgrywaniu malarskiego tematu, którego motywem przewodnim był jeździec na koniu. Spuścizna artystyczna Jełowickiego uległa rozproszeniu i w przeważającej mierze zniszczeniu podczas wojny.

Scena batalistyczna zdobywanie Sandomierza
olej, płótno na dykcie, 121 x 140 cm;
Muzeum Narodowe w Warszawie;

Scena batalistyczna
olej, płótno, 107 x 137 cm;
Muzeum Narodowe w Warszawie;