Kokoszko Edward (ur. 1900 Izdebno, zm. 1962 Warszawa).
Malarz, pedagog, członek Bractwa św. Łukasza, Ładu i Bloku Zaw. Art. Plastyków. W latach 1917-20 studiował w warszawskiej Szkole Rysunkowej u M. Kotarbińskiego i J. Kauzika, 1921-22 w prywatnej szkole K. Krzyżanowskiego, a następnie do 1926 w SSP w pracowni T. Pruszkowskiego. Pracował też w tym okresie nad grafiką u W. Skoczylasa, witrażem u M. Kotarbińskiego, i technologią malarstwa u T. Noskowskiego. Przebywał następnie trzy lata we Francji. Debiutował w 1928 na I wystawie Bractwa św. Łukasza biorąc od tego czasu czynny udział w życiu artystycznym i licznych wystawach w kraju i za granicą. Od 1929 podjął pracę pedagogiczną w warszawskiej SSP (a następnie ASP) oraz później w Miejskiej Szkole Sztuk Zdobniczych i Malarstwa. W latach 1935-38 związany był z miesięcznikiem „Plastyka”, publikując w nim liczne artykuły oraz pełniąc funkcje członka kolegium redakcyjnego i przez pewien czas również redaktora naczelnego. Uprawiał przede wszystkim malarstwo portretowe oraz pejzaż. Zajmował się również projektowaniem witraży i polichromii ściennych do wnętrz kościelnych. Prace jego cechują prostota i bezpretensjonalność, duża wrażliwość na kolor oraz szczególna rzetelność warsztatowa. Charakterystyczna jest jego metoda malarska podtrzymywanie każdej barwy ciepłej zimną i każdej zimnej ciepłą oraz różnorodność struktury obrazów, raz o fakturze drobnoziarnistej, czasem zaś z szerokimi śladami pędzla lub też elementami graficzności.
Malarz, pedagog, członek Bractwa św. Łukasza, Ładu i Bloku Zaw. Art. Plastyków. W latach 1917-20 studiował w warszawskiej Szkole Rysunkowej u M. Kotarbińskiego i J. Kauzika, 1921-22 w prywatnej szkole K. Krzyżanowskiego, a następnie do 1926 w SSP w pracowni T. Pruszkowskiego. Pracował też w tym okresie nad grafiką u W. Skoczylasa, witrażem u M. Kotarbińskiego, i technologią malarstwa u T. Noskowskiego. Przebywał następnie trzy lata we Francji. Debiutował w 1928 na I wystawie Bractwa św. Łukasza biorąc od tego czasu czynny udział w życiu artystycznym i licznych wystawach w kraju i za granicą. Od 1929 podjął pracę pedagogiczną w warszawskiej SSP (a następnie ASP) oraz później w Miejskiej Szkole Sztuk Zdobniczych i Malarstwa. W latach 1935-38 związany był z miesięcznikiem „Plastyka”, publikując w nim liczne artykuły oraz pełniąc funkcje członka kolegium redakcyjnego i przez pewien czas również redaktora naczelnego. Uprawiał przede wszystkim malarstwo portretowe oraz pejzaż. Zajmował się również projektowaniem witraży i polichromii ściennych do wnętrz kościelnych. Prace jego cechują prostota i bezpretensjonalność, duża wrażliwość na kolor oraz szczególna rzetelność warsztatowa. Charakterystyczna jest jego metoda malarska podtrzymywanie każdej barwy ciepłej zimną i każdej zimnej ciepłą oraz różnorodność struktury obrazów, raz o fakturze drobnoziarnistej, czasem zaś z szerokimi śladami pędzla lub też elementami graficzności.
Śnieg i drzewa
olej, tektura, 34 x 27 cm;
Muzeum Narodowe w Warszawie;
olej, tektura, 34 x 27 cm;
Muzeum Narodowe w Warszawie;
