Larisch Karol (ur. 1902 Kraków, zm. 1935 (zginął w wypadku motocyklowym w okolicy Skoczowa)).
Malarz, grafik, członek grupy Pryzmat. Kształcił się w krakowskiej ASP w latach 1920-26 pod kierunkiem I. Pieńkowskiego, J. Pankiewicza i F. Kowarskiego. W 1926 przebywał krótko w Dreznie, a w końcu tego roku udał się do Paryża, gdzie kontynuował studia artystyczne pod kierunkiem J. Pankiewicza. Wiele godzin poświęcał na pracę w Luwrze, gdzie wykonywał liczne kopie dzieł dawnych mistrzów. W 1927 zapadł na ciężką chorobą płuc i leczył się w jednym z paryskich szpitali. Po powrocie do kraju kontynuował kurację w Zakopanem w l. 1928-29. W latach 1930-32 przebywał w Poznaniu i Warszawie, by osiąść ostatecznie w Krakowie. Brał udział w wystawach w Krakowie, Poznaniu, Warszawie i Filadelfii. Początkowo malował obrazy monochromatyczne, budowane na zasadzie kompozycji klasycznej z przewagą pierwiastka walorowego, nawiązując tematycznie i formalnie do malarstwa dawnego. Z czasem podstawą jego malarstwa stał się kolor, stosowany z dyscypliną chromatyczną, której uczył się od impresjonistów, Seurata i Cezannea. Ulubione motywy Larischa to sceny w parkach, nad wodą, na placach i ulicach, motywy fetes-champetres, a także martwe natury i portrety. Prace jego charakteryzują się rozjaśnioną paletą barwną, gęstą materią malarską i chropowatą fakturą, osiąganą krótkimi uderzeniami pędzla. W ciągłym poszukiwaniu nowych środków wyrazu Larisch często przemalowywał obrazy, traktując je w pewnym sensie jako próby do większych, nie zrealizowanych już nigdy prac.
Malarz, grafik, członek grupy Pryzmat. Kształcił się w krakowskiej ASP w latach 1920-26 pod kierunkiem I. Pieńkowskiego, J. Pankiewicza i F. Kowarskiego. W 1926 przebywał krótko w Dreznie, a w końcu tego roku udał się do Paryża, gdzie kontynuował studia artystyczne pod kierunkiem J. Pankiewicza. Wiele godzin poświęcał na pracę w Luwrze, gdzie wykonywał liczne kopie dzieł dawnych mistrzów. W 1927 zapadł na ciężką chorobą płuc i leczył się w jednym z paryskich szpitali. Po powrocie do kraju kontynuował kurację w Zakopanem w l. 1928-29. W latach 1930-32 przebywał w Poznaniu i Warszawie, by osiąść ostatecznie w Krakowie. Brał udział w wystawach w Krakowie, Poznaniu, Warszawie i Filadelfii. Początkowo malował obrazy monochromatyczne, budowane na zasadzie kompozycji klasycznej z przewagą pierwiastka walorowego, nawiązując tematycznie i formalnie do malarstwa dawnego. Z czasem podstawą jego malarstwa stał się kolor, stosowany z dyscypliną chromatyczną, której uczył się od impresjonistów, Seurata i Cezannea. Ulubione motywy Larischa to sceny w parkach, nad wodą, na placach i ulicach, motywy fetes-champetres, a także martwe natury i portrety. Prace jego charakteryzują się rozjaśnioną paletą barwną, gęstą materią malarską i chropowatą fakturą, osiąganą krótkimi uderzeniami pędzla. W ciągłym poszukiwaniu nowych środków wyrazu Larisch często przemalowywał obrazy, traktując je w pewnym sensie jako próby do większych, nie zrealizowanych już nigdy prac.
Śniadanie w ogrodzie
akwarela, papier, 24,7 x 37,5 cm;
Muzeum Narodowe w Warszawie;
akwarela, papier, 24,7 x 37,5 cm;
Muzeum Narodowe w Warszawie;
Martwa natura
olej, płótno, 87 x 141 cm;
Muzeum Narodowe w Warszawie;
olej, płótno, 87 x 141 cm;
Muzeum Narodowe w Warszawie;
Martwa natura z bułką, 1932
olej, dykta, 73 x 60 cm;
Muzeum Narodowe w Krakowie;
olej, dykta, 73 x 60 cm;
Muzeum Narodowe w Krakowie;
