Marczyński Adam (ur. Kraków 1908, zmarł 13 stycznia 1985, Kraków).
Malarz, grafik, scenograf, pedagog, członek Grupy Krakowskiej. Studiował w l. 1929-36 w krakowskiej ASP pod kierunkiem W. Jarockiego i I. Pieńkowskiego. W tym też czasie odbywał podróże do Francji i Hiszpanii. Od 1933 bierze czynny udział w wystawach. Jest profesorem ASP w Krakowie. Początkowo tworzył martwe natury, pejzaże i studia portretowe pod wpływem kubizmu syntetycznego, oscylując stopniowo coraz bardziej w kierunku abstrakcji. W okresie powojennym malował przez pewien czas geometryzowane, niepozbawione też związków z koloryzmem, kompozycje figuralne, wnętrza oraz pejzaże, by ostatecznie zwrócić się ku abstrakcji. Rozbudowywał równocześnie swój warsztat o nowe środki i metody techniczne. W ostatnich latach porzucił tworzenie obrazu iluzji na rzecz obrazu-przedmiotu. Tworzy collages z różnorodnych materiałów (m.i. opalone deski i blachy) czy też zamknięte i otwarte układy reliefowe oraz assemblages działającą kompozycję przestrzenną i elementami ruchomymi, wpływającymi na zmianę kąta padania światła, a co za tym idzie na zmianę natężenia barwy.
Malarz, grafik, scenograf, pedagog, członek Grupy Krakowskiej. Studiował w l. 1929-36 w krakowskiej ASP pod kierunkiem W. Jarockiego i I. Pieńkowskiego. W tym też czasie odbywał podróże do Francji i Hiszpanii. Od 1933 bierze czynny udział w wystawach. Jest profesorem ASP w Krakowie. Początkowo tworzył martwe natury, pejzaże i studia portretowe pod wpływem kubizmu syntetycznego, oscylując stopniowo coraz bardziej w kierunku abstrakcji. W okresie powojennym malował przez pewien czas geometryzowane, niepozbawione też związków z koloryzmem, kompozycje figuralne, wnętrza oraz pejzaże, by ostatecznie zwrócić się ku abstrakcji. Rozbudowywał równocześnie swój warsztat o nowe środki i metody techniczne. W ostatnich latach porzucił tworzenie obrazu iluzji na rzecz obrazu-przedmiotu. Tworzy collages z różnorodnych materiałów (m.i. opalone deski i blachy) czy też zamknięte i otwarte układy reliefowe oraz assemblages działającą kompozycję przestrzenną i elementami ruchomymi, wpływającymi na zmianę kąta padania światła, a co za tym idzie na zmianę natężenia barwy.
Owoce na stole, 1937
olej, płótno, 65 x 50 cm;
Muzeum Narodowe w Krakowie;
olej, płótno, 65 x 50 cm;
Muzeum Narodowe w Krakowie;