Arct, Eugeniusz (ur. 1899 Odessa, zm. 1974 Warszawa).
Malarz, pedagog, członek ugrupowania Szkoła Warszawska i Bloku, Zaw. Art. Plastyków oraz ZPAP. Studia artystyczne odbywał w Kunstgewerbeschule w Lucernie w latach 1918-20 pod kierunkiem van Moosa oraz w warszawskiej SSP w latach 1923-30 w pracowni T. Pruszkowskiego. Po ukończeniu studiów rozpoczął pracę pedagogiczną jako asystent prowadzący rysunek wieczorny; w 1946 został profesorem ASP w Warszawie. Od 1930 wystawiał ze Szkołą Warszawską, której był współzałożycielem. Prace członków tej grupy charakteryzowały się nawiązywaniem do późnego impresjonizmu francuskiego, jasnymi, prześwietlonymi kolorami, czerpaniem tematów ze współczesnego życia, ujmowanych często w sposób narracyjny i gawędziarski, niejednokrotnie pełen humoru i satyry. Brał też udział w Salonach IPS, wystawach Bloku ZAP oraz w wielu pokazach polskiej sztuki za granicą, zdobywając nagrody i wyróżnienia (w tym zakupy jego prac do muzeów zagranicznych). Popularność przyniósł Arctowi cykl Parowozy. Malował poza tym martwe natury, a przede wszystkim barwne, rozedrgane, bliskie impresjonizmowi pejzaże (głównie z Kazimierza Dolnego i Szczawnicy) oraz krajobrazy miejskie, których tematem była często Warszawa – naczelny motyw jego twórczości powojennej.
Malarz, pedagog, członek ugrupowania Szkoła Warszawska i Bloku, Zaw. Art. Plastyków oraz ZPAP. Studia artystyczne odbywał w Kunstgewerbeschule w Lucernie w latach 1918-20 pod kierunkiem van Moosa oraz w warszawskiej SSP w latach 1923-30 w pracowni T. Pruszkowskiego. Po ukończeniu studiów rozpoczął pracę pedagogiczną jako asystent prowadzący rysunek wieczorny; w 1946 został profesorem ASP w Warszawie. Od 1930 wystawiał ze Szkołą Warszawską, której był współzałożycielem. Prace członków tej grupy charakteryzowały się nawiązywaniem do późnego impresjonizmu francuskiego, jasnymi, prześwietlonymi kolorami, czerpaniem tematów ze współczesnego życia, ujmowanych często w sposób narracyjny i gawędziarski, niejednokrotnie pełen humoru i satyry. Brał też udział w Salonach IPS, wystawach Bloku ZAP oraz w wielu pokazach polskiej sztuki za granicą, zdobywając nagrody i wyróżnienia (w tym zakupy jego prac do muzeów zagranicznych). Popularność przyniósł Arctowi cykl Parowozy. Malował poza tym martwe natury, a przede wszystkim barwne, rozedrgane, bliskie impresjonizmowi pejzaże (głównie z Kazimierza Dolnego i Szczawnicy) oraz krajobrazy miejskie, których tematem była często Warszawa – naczelny motyw jego twórczości powojennej.
Chłopiec z rybami, 1928
olej, płótno, 87 x 92 cm;
Muzeum Narodowe w Warszawie;
olej, płótno, 87 x 92 cm;
Muzeum Narodowe w Warszawie;