Fedkowicz, Jerzy (ur. 1891 Stefanówka na Podolu, zm. 1959 Kraków).
Malarz, pedagog (nauczyciel rysunków w gimnazjach krakowskich, profesor prywatnej Wolnej Szkoły Rysunku i Malarstwa, ktorą założył w 1923 i prowadził do 1935 oraz w ASP w Krakowie), członek grup Jednoróg i Zwornik. Studiował malarstwo początkowo w Moskwie i Petersburgu, a w latach 1915-21 był uczniem W. Weissa w krakowskiej ASP. Lata 1921-23 spędził w Paryżu. Osiadł następnie w Krakowie, skąd wyjeżdżał jeszcze kilkakrotnie do Paryża. Odbył również podróże do Włoch, Jugosławii i Wielkiej Brytanii. Od 1918 brał udział w wystawach, współpracował również z tygodnikiem „Maski”, dla którego wykonywał rysunki i litografie. Malarstwo Fedkowicza ulegało początkowo różnym wpływom i przemianom. Kontakty z Formistami, z którymi wystawiał w 1919, pozostawiły ślad w jego obrazach z lat 1919-21. Jednak dominującą rolę w dojrzałej twórczości artysty odegrały zainteresowania kolorystyczne, które doszły w pełni do głosu po 1927. Kolor stał się zasadniczym tworzywem jego obrazów, spychającym rolę przedmiotu na plan dalszy. Pejzaże i martwe natury Fedkowicza utrzymane są zazwyczaj w ciepłych, delikatnych, nieco zgaszonych tonacjach, zbudowane zarówno z kolorów prawie czystych, jak i subtelnych pół i ćwierćtonów. Charakterystyczna jest faktura tych płócien (zwłaszcza po 1934) o chropowatych powierzchniach, powstałych w wyniku zagęszczenia warstw i smug koloru, ulubionych przez malarza odcieni różu, czerwieni, barwy żółtej, błękitu i zieleni.
Malarz, pedagog (nauczyciel rysunków w gimnazjach krakowskich, profesor prywatnej Wolnej Szkoły Rysunku i Malarstwa, ktorą założył w 1923 i prowadził do 1935 oraz w ASP w Krakowie), członek grup Jednoróg i Zwornik. Studiował malarstwo początkowo w Moskwie i Petersburgu, a w latach 1915-21 był uczniem W. Weissa w krakowskiej ASP. Lata 1921-23 spędził w Paryżu. Osiadł następnie w Krakowie, skąd wyjeżdżał jeszcze kilkakrotnie do Paryża. Odbył również podróże do Włoch, Jugosławii i Wielkiej Brytanii. Od 1918 brał udział w wystawach, współpracował również z tygodnikiem „Maski”, dla którego wykonywał rysunki i litografie. Malarstwo Fedkowicza ulegało początkowo różnym wpływom i przemianom. Kontakty z Formistami, z którymi wystawiał w 1919, pozostawiły ślad w jego obrazach z lat 1919-21. Jednak dominującą rolę w dojrzałej twórczości artysty odegrały zainteresowania kolorystyczne, które doszły w pełni do głosu po 1927. Kolor stał się zasadniczym tworzywem jego obrazów, spychającym rolę przedmiotu na plan dalszy. Pejzaże i martwe natury Fedkowicza utrzymane są zazwyczaj w ciepłych, delikatnych, nieco zgaszonych tonacjach, zbudowane zarówno z kolorów prawie czystych, jak i subtelnych pół i ćwierćtonów. Charakterystyczna jest faktura tych płócien (zwłaszcza po 1934) o chropowatych powierzchniach, powstałych w wyniku zagęszczenia warstw i smug koloru, ulubionych przez malarza odcieni różu, czerwieni, barwy żółtej, błękitu i zieleni.
Ogród, 1935-36
olej, płótno, 61 x 63 cm;
sygnowany p.d.: J.Fedkowicz;
Muzeum Narodowe w Krakowie;
olej, płótno, 61 x 63 cm;
sygnowany p.d.: J.Fedkowicz;
Muzeum Narodowe w Krakowie;
Autoportret, 1932-33
olej, tektura, 62 x 53 cm;
sygnowany p.d.: Fedkowicz;
Muzeum Narodowe w Warszawie;
olej, tektura, 62 x 53 cm;
sygnowany p.d.: Fedkowicz;
Muzeum Narodowe w Warszawie;
Martwa natura z różowymi cyniami, 1936
olej, płótno, 65 x 54,5 cm;
sygnowany p.d.: J.Fedkowicz;
własność prywatna;
olej, płótno, 65 x 54,5 cm;
sygnowany p.d.: J.Fedkowicz;
własność prywatna;
