Muziek
Turkije heeft een lange muzikale traditie, en dus vele soorten ervan – beginnend met militaire muziek, en eindigend met pop. Vandaag kun je luisteren naar een Janissary-band in het Militair Museum in Istanbul, wiens muziek?, gewonnen op pauken, doedelzakken en hoorns onder begeleiding van geweren, moedigde de soldaten aan om te vechten. Het Turkse leger marcheerde naar Europa met deze muziek, en bij een terugtocht en de daarmee gepaard gaande paniek liet ze veel instrumenten achter, die zo doordrongen in de Europese cultuur. Componisten als Mozart en Beethoven lieten zich vaak inspireren door Janitsarenmuziek.
Voordat echter militaire en hofmuziek werd gemaakt (klassiek), er was volks- en religieuze muziek. Het is gebaseerd op kwarttoonintervallen, niet op tonen en halve tonen, wat voor muziek zijn we gewend?. Volksmuziek werd vroeger vertegenwoordigd door rondtrekkende muzikanten (Asik), verscheen aan het begin van de 15e eeuw. Als een middeleeuwse Europese troubadour, dus de asik zwierf van nederzetting naar nederzetting, spelen op sazi (een instrument dat qua constructie lijkt op de balalaika, met een lange nek en drie snaren), en zijn liedjes hadden een politieke en sociale ondertoon. Soms is asika te vinden in het oosten van het land, in Erzurum of Kars of in Konya, op lokale festivals.
Religieuze muziek was dominant in kloosters, meestal mystiek, zoals de draaiende derwisjen, en wordt vandaag nog steeds door hen uitgevoerd. Het wordt gekenmerkt door een grote variëteit en een snel ritme dat wordt getapt door de kudum.
Turkse instrumenten
Wet, een populair instrument onder Arabieren, kwam in de 18e eeuw naar Turkije., en hij werd begunstigd door edele vrouwen. Kanun is plat, trapeziumvormig van vorm, z 72 stringami. De Keman is niets anders dan een Europese viool, lange hals luitdrum met acht dubbele snaren. Arabisch, en ook al heel lang Turks, de ud is ook een luit – de voorouder van alle Europese luiten en gitaren, welke, dus als sazi, qua uiterlijk lijkt het op een balalaika. De klankkast heeft een peervormige vorm en een korte hals (nek) eindigend in een karakteristieke bocht van 60 graden. Meestal telt het 11 de 12 snaren. Ney is een houten fluit, kenmerkend voor niet alleen de Turkse cultuur, maar ook Perzisch en Arabisch. Ma 10 gaten en kan er in Turkije uit worden gehaald 14 tonen. Het was – en nog steeds – het primaire instrument dat door de derwisjen wordt gebruikt, wie beweren, dat het geluid van ney gelijk is aan de stem van God. Kudum is een soort ketel of trommel, eenmaal gevlochten, dan hout en keramiek.
Popmuziek is het populairst in het huidige Turkije, die wordt gekenmerkt door eclecticisme. Het is een combinatie van westerse ritmes met oosterse noten, wat soms interessant is, en soms een onaangenaam effect. Meestal hoor je dit soort muziek in taxi's, dolmuszach en openbare plaatsen en privéwoningen. Natuurlijk zijn bekende westerse en Turkse bands en zangers populair, maar lokale sterren breken records van populariteit. Hier wordt rock gespeeld, rap en algemeen begrepen pop, en wat is interessant, Tarkan, bij ons bekend, was niet zo populair in Turkije, zoals het lijkt, omdat velen vinden dat zijn muziek te veel beïnvloed is door de westerse cultuur. Naast Tarkan wordt er onder andere popmuziek gespeeld door. Dat is poker, Mustafa Sandal en de Ayna-band, high-flight rock wordt gespeeld door Haluk Levent (mooi Arkadas-album) en de Athena-band (Het album van Hersey Yolund is een aanrader), klinkt een beetje als Goran Bregović. Wie wil er luisteren naar traditionele Koerdische melodieën, kan de records van Sivan Perver in winkels vinden.