Malarstwo Gotyk Średniowiecze.
Gotyk w malarstwie datowany jest na lata 400 – 1350.
Malarstwo gotyckie charakteryzuje się specyficzna technika malarską. Obrazy powstawały na głównie na desce za pomocą pierwotnie temper, a następnie farb olejnych. Powszechna była też technika fresku. Podstawową tematyką były sceny religijne z Nowego Testamentu. Na wschodzie Europy powstawały doskonałe ikony. Dopiero pod koniec średniowiecza pojawił się pejzaż, głównie w malarstwie artystów z północy.
Sposób przedstawiania postaci podporządkowany był ich hierarchii. Osoby ważniejsze malowane są jako większe, bez przywiązywania wagi do realizmu anatomicznego. Powierzchnię obrazów uzupełniano często złotymi płatkami wkomponowanymi w tło czy szaty przedstawianych osób.
Technika fresku ściennego rozwinęła się głównie w Toskanii i Asyżu, szczególnie za sprawą twórczości Giotta, który stworzył na przełomie XIII i XIV w.
Malarstwo ścienne poza Włochami było znacznie mniej popularne, ze względu na mniejsze powierzchnie ścian w obiektach dekorowanych. Tu najważniejszą formą wyrazu były wielkie barwne witraże, tak charakterystyczne dla gotyckich wnętrz.
Poza twórczością Giotta najbardziej nowatorskie było malarstwo flamandzkie zabiegające o realistyczne przedstawienie scen biblijnych na tle otaczającej natury.