Krzyżanowski Władysław (ur. 1889 Lwów, zm. ok. 1973 Edynburg (Szkocja)).
Malarz, członek Cechu Artystów Plastyków Jednoróg, Związku Dziesięciu Artystów Plastyków, grup Awangarda i Nowa Generacja oraz ZZAP. Studiował w krakowskiej ASP pod kierunkiem J. Pankiewicza, a następnie w Paryżu. Po powrocie do kraju w 1925 włączył się bardzo aktywnie w nurt życia artystycznego, zwłaszcza Lwowa i Krakowa, uczestniczył corocznie w wielu wystawach. Był wiernym i stałym członkiem Jednorogu, którego dewiza brzmiała: „Od pracy przez pracę do pracy”, a założeniem było traktowanie sztuki jako rzemiosła, uprawianie czystego malarstwa, skłaniającego się w ogólnych założeniach ku postimpresjonistycznej sztuce francuskiej. Martwe natury, pejzaże i studia figuralne Krzyżanowskiego świadczą o nawiązywaniu do stylistyki Cezannea w poczuciu przestrzeni oraz równowadze planów i syntetycznych form. Istotną rolę odgrywa jednak w jego malarstwie kolor, traktowany z temperamentem przejawiającym się w skłonności do ciepłych zespołów barwnych, silnych kontrastów tak kolorystycznych, jak i walorowych oraz urozmaiconej chropawej faktury, uzyskiwanej za pomocą szpachli.
Malarz, członek Cechu Artystów Plastyków Jednoróg, Związku Dziesięciu Artystów Plastyków, grup Awangarda i Nowa Generacja oraz ZZAP. Studiował w krakowskiej ASP pod kierunkiem J. Pankiewicza, a następnie w Paryżu. Po powrocie do kraju w 1925 włączył się bardzo aktywnie w nurt życia artystycznego, zwłaszcza Lwowa i Krakowa, uczestniczył corocznie w wielu wystawach. Był wiernym i stałym członkiem Jednorogu, którego dewiza brzmiała: „Od pracy przez pracę do pracy”, a założeniem było traktowanie sztuki jako rzemiosła, uprawianie czystego malarstwa, skłaniającego się w ogólnych założeniach ku postimpresjonistycznej sztuce francuskiej. Martwe natury, pejzaże i studia figuralne Krzyżanowskiego świadczą o nawiązywaniu do stylistyki Cezannea w poczuciu przestrzeni oraz równowadze planów i syntetycznych form. Istotną rolę odgrywa jednak w jego malarstwie kolor, traktowany z temperamentem przejawiającym się w skłonności do ciepłych zespołów barwnych, silnych kontrastów tak kolorystycznych, jak i walorowych oraz urozmaiconej chropawej faktury, uzyskiwanej za pomocą szpachli.
Pejzaż z pociągiem, 1926
olej, płótno, 15,5 x 52 cm;
Muzeum Narodowe w Warszawie;
olej, płótno, 15,5 x 52 cm;
Muzeum Narodowe w Warszawie;
Martwa natura z rzeźbą
olej, płótno, 98 x 80 cm;
Lwowska Galeria Obrazów;
olej, płótno, 98 x 80 cm;
Lwowska Galeria Obrazów;
