Nacht-Samborski Artur Stefan (ur. 1898 Kraków, zm. 1974 Warszawa).
Malarz, członek Komitetu Paryskiego, pedagog. Studiował w krakowskiej ASP w latach 1918-21 pod kierunkiem J. Mehoffer i W. Weissa, przebywał następnie przez pewien czas w Berlinie i Wiedniu. W 1924 wyjechał z kapistami do Paryża, gdzie pozostał do 1939 r. W latach 1947-49 był profesorem w WSSP w Sopocie, a od 1949 do 1969 ASP w Warszawie. W początkowym okresie twórczości pozostawał pod wpływem ekspresjonizmu, nie był mu obojętny ruch formistyczny. Próbował połączyć w swych pracach twardość form geometrycznych z miękkością ludzkiego ciała czy kształtów roślinnych. W połowie lat dwudziestych istotną rolę w jego malarstwie zaczął odgrywać kolor traktowany z niezwykłym wyczuciem i zawsze harmonijnie zestrojony z przejrzystym układem kompozycyjnym. W poszukiwaniu właściwej miary dla sprzeczności, miary dla żywiołu życia i sztuki łączył artysta spontaniczny „rzut” doznania na płótno z logiką konstrukcji, najwyższą wrażliwość oka z głęboką kulturą, zmysłowe piękno z piękną myślą. Nacht niechętnie eksponował swe prace, wystawy indywidualnej nie miał nigdy. Dopiero w 1977 roku, na wielkiej pośmiertnej wystawie w warszawskim Muzeum Narodowym zaprezentowano kilkaset obrazów wybranych z ponad tysiąc obiektów liczącej pracownianej spuścizny artysty, ukazanej po raz pierwszy w sposób pełny i wszechstronny.
Malarz, członek Komitetu Paryskiego, pedagog. Studiował w krakowskiej ASP w latach 1918-21 pod kierunkiem J. Mehoffer i W. Weissa, przebywał następnie przez pewien czas w Berlinie i Wiedniu. W 1924 wyjechał z kapistami do Paryża, gdzie pozostał do 1939 r. W latach 1947-49 był profesorem w WSSP w Sopocie, a od 1949 do 1969 ASP w Warszawie. W początkowym okresie twórczości pozostawał pod wpływem ekspresjonizmu, nie był mu obojętny ruch formistyczny. Próbował połączyć w swych pracach twardość form geometrycznych z miękkością ludzkiego ciała czy kształtów roślinnych. W połowie lat dwudziestych istotną rolę w jego malarstwie zaczął odgrywać kolor traktowany z niezwykłym wyczuciem i zawsze harmonijnie zestrojony z przejrzystym układem kompozycyjnym. W poszukiwaniu właściwej miary dla sprzeczności, miary dla żywiołu życia i sztuki łączył artysta spontaniczny „rzut” doznania na płótno z logiką konstrukcji, najwyższą wrażliwość oka z głęboką kulturą, zmysłowe piękno z piękną myślą. Nacht niechętnie eksponował swe prace, wystawy indywidualnej nie miał nigdy. Dopiero w 1977 roku, na wielkiej pośmiertnej wystawie w warszawskim Muzeum Narodowym zaprezentowano kilkaset obrazów wybranych z ponad tysiąc obiektów liczącej pracownianej spuścizny artysty, ukazanej po raz pierwszy w sposób pełny i wszechstronny.
Akt z twarzą w cieniu, ok. 1923
olej, płótno, 46 x 73 cm;
Muzeum Narodowe w Poznaniu;
olej, płótno, 46 x 73 cm;
Muzeum Narodowe w Poznaniu;
krajobraz z Hiszpanii
olej, płótno, 73 x 59,5 cm;
Muzeum Narodowe w Poznaniu;
olej, płótno, 73 x 59,5 cm;
Muzeum Narodowe w Poznaniu;
Czarny kwiat, ok. 1923
olej, płótno, 54 x 43,5 cm;
Muzeum Narodowe w Poznaniu;
olej, płótno, 54 x 43,5 cm;
Muzeum Narodowe w Poznaniu;
Portret młodej kobiety w zielonej sukni, przed 1924
olej, płótno, 60 x 45 cm;
Muzeum Narodowe w Warszawie;
olej, płótno, 60 x 45 cm;
Muzeum Narodowe w Warszawie;
