Kamocki Stanisław

Kamocki Stanisław (ur. 1875 Warszawa, zm. 1944 Zakopane).
Stanisław Kamocki uważany jest za najzdolniejszego ucznia J. Stanisławskiego, pod którego kierunkiem studiował w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych, korzystając także z lekcji L. Wyczółkowskiego i J. Malczewskiego. Po studiach podróżował do Paryża i Włoch. W czasie I wojny światowej walczył w Legionach, a w okresie międzywojennym był profesorem malarstwa krajobrazowego w macierzystej uczelni. Malował krajobrazy z Podhala i okolic Krakowa, rzadziej martwe natury i wnętrza. Krytycy, dostrzegając zmieniający się z czasem sposób traktowania formy i koloru, wyodrębnili w jego twórczości dwie fazy, których umowną cenzurę stanowi rok 1910. Szeroko malowane obrazy artysty odznaczają się wybitnymi wartościami dekoracyjnymi.

Babie lato, Rybno koło Sochaczewa, 1904
olej, deska, 12,5 x 20 cm;
sygnowany p.d.: St Kamocki;
własność prywatna;

Pejzaż podgórski, ok. 1930
olej, tektura, 19 x 32,5 cm;
sygnowany p.d.: St Kamocki;
z katalogu Domu Aukcyjnego AGRA-ART;

Kłosy
olej, płótno, 84,5 x 94 cm;
Lwowska Galeria Obrazów;

Kwitnąca jabłoń
olej, płótno, 100 x 114 cm;
Lwowska Galeria Obrazów;