Masłowski Stanisław

Masłowski Stanisław (ur. 1853 Włodawa, zm. 1926 Warszawa).
Stanisław Masłowski był uczniem W. Gersona i A. Kamieńskiego w Warszawskiej Klasie Rysunkowej. Po studiach stale mieszkał w Warszawie, skąd corocznie wyjeżdżał na plenery malarskie, m.in. na Ukrainę w latach 1875-1886. Fascynacja tamtejszym krajobrazem i folklorem sprawiła, że namalował wówczas wiele obrazów rodzajowych z postaciami Kozaków (Taniec Kozaków, Dumka Jaremy). W 1886 r. przebywał w Monachium; po 1900 kilkakrotnie jeździł do Włoch i do Paryża; w 1912 podróżował na Sycylię i do Tunisu. Po 1903 r. wiele czasu spędzał w podwarszawskiej Woli Rafałowskiej. Obok malarstwa olejnego uprawiał akwarelę i w tej trudnej technice doszedł do prawdziwego mistrzostwa. W swoich malowanych akwarelą krajobrazach – realistycznych, a zarazem dekoracyjnych – dawał, według własnych słów, „coś w rodzaju syntezy pejzażu polskiego”.

Malwy w ogródku, 1911
akwarela, papier, 99 x 64 cm (w świetle passe-partout);
sygnowany p.d.: ST MASŁOWSKI | 911;

Akwarelę Malwy w ogródku, datowano na rok 1911 – „rok powstania (…) całego szeregu pejzaży akwarelowych najwyższej klasy” namalował Masłowski podczas letniego pobytu w Woli Rafałowskiej, skąd tak pisał do syna: „Malwy w ogródku kwitną różowo i oleander wypuścił także” (list z 9 VIII 1911; cyt. za: M. Masłowski, Stanisław Masłowski. Materiały do życiorysu i twórczości, Wrocław 1957, s.261).

 


Wiosna roku 1905
sygnowany p.d.: STANISŁAW MASŁOWSKI | WARSZAWA;
Muzeum Narodowe w Warszawie;

 

Na pozór niewiele się dzieje na tym obrazie malowanym lekko, „impresyjnie”, nasyconym świeżą wiosenną zielenią. Znajdujemy się w alejach Ujazdowskich w Warszawie pośród pałacyków i ogrodów arystokracji.
Środkiem Alei przesuwa się skupiona ciasno grupka jeźdźców. Są to Kozacy, a pomiędzy nimi – jak gdyby specjalnie osłaniania przed oczyma nielicznych przechodniów – idą dwaj cywile. To aresztanci; być może uczestnicy dopiero co rozgromionej demonstracji przez wojsko rewolucyjno-patriotycznej demonstracji ulicznej, jednej z wielu, jakie w burzliwych latach 1905-1906 miały miejsce w wielu miastach Królestwa Polskiego. Władze carskie rozprawiały się z manifestantami w sposób nader okrutny, głównie przy pomocy tych, teraz tak spokojnych, kozackich kawalerzystów.