Łempicka Tamara (ur. 1898 Warszawa, zm. 1980 Cuernavaca, Meksyk).
Malarka; córka warszawskiego adwokata. W dzieciństwie podróżowała po Europie; lata I wojny światowej spędziła w Petersburgu, skąd, wraz z mężem T. Łempickim, wyjechała po wybuchu rewolucji do Paryża. Podjęła studia malarskie w Academie de la Grande Chaumiere i w Academie Ranson u M. Denisa i A. Lothea. Malowała portrety znanych osobistości, akty, martwe natury. Szybko zyskała powodzenie w artystycznych i intelektualnych salonach Paryża oraz w wysokich kręgach burżuazji – i to nie tylko ja malarka, ale również jako jedna z ekscentrycznych i wyzwolonych piękności lat dwudziestych. Wystawy Łempickiej odniosły sukcesy we Włoszech i Francja, ale artystka wystawiała także w Stanach Zjednoczonych i w Polsce –m.in. w warszawskiej Zachęcie. Jej malarstwo – nazywane przez krytyków „perwersyjną wersją sztuki Ingresa” i odznaczające się kubistyczną stylizacją, manierycznością ujęć, twardymi formami i ostrą kolorystyką – było idealną realizacją stylu Art. Deco. W 1939 Łempicka wyjechała z drugim mężem, baronem Kuffnerem, do Ameryki i zamieszkała w Kalifornii, gdzie portretowała gwiazdy Hollywood i zasłynęła bujnym życiem towarzyskim. Pod koniec wojny przeniosła się do Nowego Jorku, ale jej obrazy nie cieszyły się już dawnym wzięciem – mimo prób zmiany stylu. Twórczość artystki została ponownie odkryta w Paryżu, w latach siedemdziesiątych, na fali ponownego zainteresowania sztuką Art. Deco.
Malarka; córka warszawskiego adwokata. W dzieciństwie podróżowała po Europie; lata I wojny światowej spędziła w Petersburgu, skąd, wraz z mężem T. Łempickim, wyjechała po wybuchu rewolucji do Paryża. Podjęła studia malarskie w Academie de la Grande Chaumiere i w Academie Ranson u M. Denisa i A. Lothea. Malowała portrety znanych osobistości, akty, martwe natury. Szybko zyskała powodzenie w artystycznych i intelektualnych salonach Paryża oraz w wysokich kręgach burżuazji – i to nie tylko ja malarka, ale również jako jedna z ekscentrycznych i wyzwolonych piękności lat dwudziestych. Wystawy Łempickiej odniosły sukcesy we Włoszech i Francja, ale artystka wystawiała także w Stanach Zjednoczonych i w Polsce –m.in. w warszawskiej Zachęcie. Jej malarstwo – nazywane przez krytyków „perwersyjną wersją sztuki Ingresa” i odznaczające się kubistyczną stylizacją, manierycznością ujęć, twardymi formami i ostrą kolorystyką – było idealną realizacją stylu Art. Deco. W 1939 Łempicka wyjechała z drugim mężem, baronem Kuffnerem, do Ameryki i zamieszkała w Kalifornii, gdzie portretowała gwiazdy Hollywood i zasłynęła bujnym życiem towarzyskim. Pod koniec wojny przeniosła się do Nowego Jorku, ale jej obrazy nie cieszyły się już dawnym wzięciem – mimo prób zmiany stylu. Twórczość artystki została ponownie odkryta w Paryżu, w latach siedemdziesiątych, na fali ponownego zainteresowania sztuką Art. Deco.
Martwa natura z cytrynami, ok. 1920
olej, płótno, 55,5 x 46,3 cm;
sygnowany l.d.: T. DE ŁEMPICKA;
olej, płótno, 55,5 x 46,3 cm;
sygnowany l.d.: T. DE ŁEMPICKA;
