Malczewski Rafał (ur. 1892 Kraków, zm. 1965 Kanada).
Malarz, pisarz, członek ugrupowania Rytm. W l. 1910-15 studiował w Wiedniu filozofię, architekturę i malarstwo. Po powrocie do kraju kształcił się przez pewien czas w krakowskiej ASP, korzystał również ze wskazówek ojca, Jacka Malczewskiego. W 1917 osiadł w Zakopanem. Ok. 1922 skrystalizował się indywidualny styl malarski artysty, a od 1923 jego obrazy zaczęły pojawiać się na wystawach. Malczewski malował przede wszystkim krajobraz, a zwłaszcza senne stacyjki kolejowe, małe miasteczka, tatrzańskie hale, błotniste drogi i pejzaże fabryczne ze Śląska. Przedstawiał własną wizję świata bliską sennemu marzeniu i baśniom, aczkolwiek opartą na obserwacji obiektywnej rzeczywistości. Przestrzeń swoich obrazów konstruował na podobieństwo dekoracji teatralnej z rampą, kulisami i sceny, na której pojawiały się niekiedy kukiełkowate postaci ludzi i zwierząt. Silnie upraszczał kształty, świadomie prymityzował, co zbliżało chwilami jego styl do charakteru twórczości dziecięcej czy nieprofesjonalnej. Koloryt jego prac sprowadzony jest do kilku podstawowych barw o podobnym natężeniu, a faktura jest zazwyczaj gładka i lśniąca.
Malarz, pisarz, członek ugrupowania Rytm. W l. 1910-15 studiował w Wiedniu filozofię, architekturę i malarstwo. Po powrocie do kraju kształcił się przez pewien czas w krakowskiej ASP, korzystał również ze wskazówek ojca, Jacka Malczewskiego. W 1917 osiadł w Zakopanem. Ok. 1922 skrystalizował się indywidualny styl malarski artysty, a od 1923 jego obrazy zaczęły pojawiać się na wystawach. Malczewski malował przede wszystkim krajobraz, a zwłaszcza senne stacyjki kolejowe, małe miasteczka, tatrzańskie hale, błotniste drogi i pejzaże fabryczne ze Śląska. Przedstawiał własną wizję świata bliską sennemu marzeniu i baśniom, aczkolwiek opartą na obserwacji obiektywnej rzeczywistości. Przestrzeń swoich obrazów konstruował na podobieństwo dekoracji teatralnej z rampą, kulisami i sceny, na której pojawiały się niekiedy kukiełkowate postaci ludzi i zwierząt. Silnie upraszczał kształty, świadomie prymityzował, co zbliżało chwilami jego styl do charakteru twórczości dziecięcej czy nieprofesjonalnej. Koloryt jego prac sprowadzony jest do kilku podstawowych barw o podobnym natężeniu, a faktura jest zazwyczaj gładka i lśniąca.
Namiot cyrkowy
olej, płótno, 89 x 114,5 cm;
Muzeum Narodowe w Warszawie;
olej, płótno, 89 x 114,5 cm;
Muzeum Narodowe w Warszawie;
Pogodne życie
olej, dykta, 97 x 124 cm;
Muzeum Narodowe w Warszawie;
olej, dykta, 97 x 124 cm;
Muzeum Narodowe w Warszawie;
