Jahl Władysław (ur. 1886 Jarosław, zm. 1953 Paryż).
Malarz, grafik. W 1912 osiadł w Paryżu, gdzie ukształtował się ostatecznie charakter jego malarstwa. Przebywał też przez pewien czas w Hiszpanii (w 1926), co nie pozostało bez wpływu na jego twórczość. Brał czynny udział we francuskim życiu artystycznym, uczestnicząc od 1919 w Salonach paryskich oraz w wielu wystawach artystów polskich działających we Francji. Był współzałożycielem Grupy Paryskiej Plastyków Polskich, powstałej jesienią 1935. Pokazywał również swe prace malarskie i graficzne w Polsce: we Lwowie w 1932 (wystawa grupy Nowa Generacja) i 1937 oraz dwukrotnie w warszawskim IPS w 1936. Interesował się scenografią. W 1926 projektował dekoracje i kostiumy dla madryckiego teatru Odeon oraz dla baletów Kameckiego w Lyonie. W 1938 w paryskim salonie Orbisu na wystawie projektów, rysunków, makiet itp., dotyczących inscenizacji baletu Harnasie K. Szymanowskiego, pokazano jego rysunki i grafiki. Istotnym motywem twórczości Jahla jest postać Don Kichota, bohatera wielu jego prac malarskich i graficznych. Malował poza tym kompozycje, których treścią są epizody i scenki uliczne, miejskie pejzaże z brzydkich, nędznych dzielnic, zawierając w nich nieraz głębszą i skomplikowaną treść wewnętrzną. Rzadziej zajmował się portretami i aktami. Prace jego cechuje dynamika, barokowy nieraz patos ostro łamanych linii, dwuwymiarowych przekątnych i śmiałych skrótów perspektywicznych, a także gwałtowność przejść od silnie skoncentrowanych plam świetlnych do ciężkich i wielkich brył cienia. Elementem uspokajającym jego dynamicznych kompozycji bywa rytmicznie przeprowadzona gradacja tonów. Pierwiastek malarski dominuje tu nad anegdotą, temat jest bowiem organicznym składnikiem obrazu.
Malarz, grafik. W 1912 osiadł w Paryżu, gdzie ukształtował się ostatecznie charakter jego malarstwa. Przebywał też przez pewien czas w Hiszpanii (w 1926), co nie pozostało bez wpływu na jego twórczość. Brał czynny udział we francuskim życiu artystycznym, uczestnicząc od 1919 w Salonach paryskich oraz w wielu wystawach artystów polskich działających we Francji. Był współzałożycielem Grupy Paryskiej Plastyków Polskich, powstałej jesienią 1935. Pokazywał również swe prace malarskie i graficzne w Polsce: we Lwowie w 1932 (wystawa grupy Nowa Generacja) i 1937 oraz dwukrotnie w warszawskim IPS w 1936. Interesował się scenografią. W 1926 projektował dekoracje i kostiumy dla madryckiego teatru Odeon oraz dla baletów Kameckiego w Lyonie. W 1938 w paryskim salonie Orbisu na wystawie projektów, rysunków, makiet itp., dotyczących inscenizacji baletu Harnasie K. Szymanowskiego, pokazano jego rysunki i grafiki. Istotnym motywem twórczości Jahla jest postać Don Kichota, bohatera wielu jego prac malarskich i graficznych. Malował poza tym kompozycje, których treścią są epizody i scenki uliczne, miejskie pejzaże z brzydkich, nędznych dzielnic, zawierając w nich nieraz głębszą i skomplikowaną treść wewnętrzną. Rzadziej zajmował się portretami i aktami. Prace jego cechuje dynamika, barokowy nieraz patos ostro łamanych linii, dwuwymiarowych przekątnych i śmiałych skrótów perspektywicznych, a także gwałtowność przejść od silnie skoncentrowanych plam świetlnych do ciężkich i wielkich brył cienia. Elementem uspokajającym jego dynamicznych kompozycji bywa rytmicznie przeprowadzona gradacja tonów. Pierwiastek malarski dominuje tu nad anegdotą, temat jest bowiem organicznym składnikiem obrazu.
Scena w parku, 1943
olej, deska, 11,8 x 18,8 cm;
Muzeum Narodowe w Warszawie;
olej, deska, 11,8 x 18,8 cm;
Muzeum Narodowe w Warszawie;
Cztery lokomotywy, 1931
olej, płótno, 61 x 50 cm;
sygnowany p.d.: Tadeusz Ajdukiewicz;
Muzeum Narodowe w Warszawie;
olej, płótno, 61 x 50 cm;
sygnowany p.d.: Tadeusz Ajdukiewicz;
Muzeum Narodowe w Warszawie;
