Kosiński Józef

Kosiński Józef (ur. 1754 Kraków, zm. 01.04.1821 Warszawa).
Faktów z życia artysty znamy niewiele. Początkowe studia, które odbył u Bacciarellego, pogłębił jakoby we Włoszech. Był malarzem nadwornym Stanisława Augusta (pierwszą pensję miesięczną w wysokości 10 dukatów otrzymał w 1789). Król wyróżnił go medalem »Bene Merentibus«. Kosiński był przede wszystkim miniaturzystą. Malował liczne portrety króla, kilkakrotnie Tadeusza Kościuszki, nadto ks. Józefa, Józefa Grassiego, Kazimierza Wojniakowskiego, Rozalii Małachowskiej – 1797, Izabeli Czartoryskiej – 1800, Kacpra i Kazimierza Potulickich – 1801, gen. Maurycego Hauke – 1801. Prowadził w Warszawie pracownię, w której zatrudniał licznych uczniów, wśród nich Antoniego Blanka i Jozafata Łukaszewicza. Poziom miniatur Kosińskiego jest bardzo nierówny. Obok znakomitych są niektóre tak słabe, iż tylko charakterystycznie ujęte twarze pozwalają się domyślić jego pędzla. Słuszne wydaje się przypuszczenie, że artysta szkicował tylko niektóre portrety, pozostawiając ich wykończenie uczniom. Rzadziej malował Kosiński portrety olejne m.in. Tadeusza Kościuszki – 1790, żony Marii, syna Jana i autoportret – ok. 1803 oraz akwarelowe (Kazimierza Brodzińskiego, Karola Kurpińskiego). Jego prac zachowało się niewiele. Muzeum Narodowe w Poznaniu przechowuje 15 niedokończonych miniatur artysty, wśród nich interesujące studia rąk. Największy zbiór prac posiadają muzea w Warszawie i Krakowie.

Portret własny, ok. 1803
olej, płótno, owal, 66,5 x 53 cm;
Muzeum Narodowe w Warszawie;

Portret młodego mężczyzny, 1796
olej, kość słoniowa, owal, 73 x 56 cm;
Muzeum Narodowe w Warszawie;