Malarstwo – Renesans.
Renesans XV i XVI wieku to okres w historii kultury zwany „odrodzenie”. Epoka między 1350-1510 rokiem przyniosła malarstwu rewolucyjne zmiany.
Pojawiła się sztuka świecka, portret, pejzaż nie związane z przedstawieniami religijnymi. Renesans wprowadził swobodniejszą kolorystykę, ożywił drugi plan na obrazie i zamiłowanie do szczegółu. W tej epoce powstało również malarstwo olejne za sprawą Jana van Eyck, i upowszechniło się płótno, które to wynalazki pozwoliły na osiąganie całkiem nowych efektów plastycznych. W tym czasie ważne jest też wynalezienie i wprowadzenie perspektywy geometrycznej, linearnej oraz powietrznej.
We najwspanialszych włoskich miastach artyści zaczęli wracać do sztuki antyku. Portrety, akty i sceny zbiorowe przedstawiano w antycznej scenografii, częsty malowano na tle pejzaży. Wprowadzono szczególne oświetlenie zwane sfumato, dające wrażenie lekkiego zamglenia. Istotne stało się wykorzystywanie światłocienia.
Renesans w Polsce.
Renesans polski to okres panowania Zygmunta I Starego, a szczególnie jego żony Bony Sforzy. W tym czasie powstały dzieła Reja i Kochanowskiego, Akademia Krakowska stała się jednym z ważniejszych uniwersytetów Europy.