Ajdukiewicz, Tadeusz (ur. 1852 Wieliczka, zm. 1916 Kraków).
Tadeusz Ajdukiewicz był artystą związanym z mecenatem arystokracji i dworów panujących; w tych kręgach zrobił prawdziwą karierę, a jego obrazy podobały się powszechnie. Studia malarskie rozpoczął w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych. Później kształcił się jeszcze w Wiedniu i w Monachium – w Akademii i pracowni J. Brandta. Po studiach przez kilka lat malował portrety po polskich dworach kresowych. Ok. 1877 wyjechał do Paryża, a stamtąd, wraz z Władysławem Branickim odbył podróż na Bliski Wschód, która dostarczyła mu wielu wrażeń i tematów malarskich. Ok. roku 1882 zamieszkał w Wiedniu, zajął pracownię po H. Makarcie i malował dla dworu cesarskiego i arystokracji. W 1893 był w Londynie, gdzie portretował księcia Walii, w 1884 pracował na dworze sułtańskim w Konstantynopolu, następnie także w Sofii, Petersburgu i Bukareszcie. W Rumunii osiadł na dłużej jako malarz nadworny Karola I. Po wybuchu I wojny światowej powrócił do kraju i mimo starszego wieku, zaciągnął się do Legionów. Zmarł, nie wytrzymawszy trudów wojennych. Ajdukiewicz malował przede wszystkim portrety – reprezentacyjne, eleganckie i efektowne, ale także skromniejsze i kameralne. Malował również sceny myśliwskie, obrazy o tematyce wschodniej, bohaterskie sceny bitewne, rewie przeglądy wojsk (Przegląd armii rumuńskiej, 1896).
Spotkanie na pustyni, ok. 1890olej, płótno, 43 x 60 cm;
sygnowany p.d.: Tadeusz Ajdukiewicz;
z katalogu Domu Aukcyjnego AGRA-ART;
Konie na pastwiskuolej, płótno, 25,5 x 40,5 cm;
sygnowany p.d.: Tadeusz Ajdukiewicz Monachium 1874;
Lwowska Galeria Obrazów;