Marteau Ludwik (ur. 1715 Paryż, zm. 1804 Warszawa).
Był siostrzeńcem malarza Louis de Silvestrea młodszego. Kształcił się w Paryżu. Do Polski sprowadził go J. K. Branicki po 1750. Początkowo przebywał w Białymstoku, następnie przeniósł się do Warszawy, gdzie po 1756 pracował dla Augusta III. Miał atelier i mieszkał na Zamku. W 1764 został nadwornym malarzem Stanisława Augusta. W ostatnich latach życia, przynajmniej od 1792, otrzymywał pensję od ks. marszałkowej Lubomirskiej. Zajmował się też pracą pedagogiczną. Uczennicą jego była m.in. Anna Rajecka. Marteau był przede wszystkim portrecistą. Malował pastelem portrety przeważnie niedużego formatu, które niekiedy sam powtarzał. Na polecenie króla Naruszewicz napisał kilka biografii osób portretowanych przez Marteau. Dwanaście z tych portretów w 1829 litografował K. F. Minter. Znaczna ilość wizerunków Marteau na polecenie cara Mikołaja I została spalona w Petersburgu w 1834. Znane są także scenki rodzajowe artysty.
pastel, 55,5 x 45,5 cm;
Muzeum Narodowe w Warszawie;
Przedstawiona na portrecie Katarzyna Kossakowska (ur. 1721 lub 1722 zm. 1801), córka starosty grabowieckiego Jerzego Potockiego i Konstancji z Drucko-Podbereskich, od 1744 żona Stanisława Kossakowskiego, kasztelana kamińskiego, ciotka Kajetana, Ignacego i Stanisława Kostki Potockich, była jedną z bardziej charakterystycznych postaci czasów Stanisława Augusta. Znana z dowcipu, inteligencji, żywości, rzutkości i aktywności politycznej nazywana była popularnie Wielką Mądrochą. Kopia tego obrazu, malowana przez Szczepana Barańskiego ok. poł. w. XIX, jest w Muzeum Narodowym w Warszawie.