Rubens, Rembrandt, Vermeer en de Britten – Kunsthistorisch Museum – Wenen
Rubens
Het museum dankt een van 's werelds grootste collecties schilderijen van Peter Paul Rubens aan de langdurige heerschappij van de Habsburgers in de Zuidelijke Nederlanden (1577-1640), die drie kamers in beslag neemt (20, XIII en XIV). Kijken naar het zelfportret van de schilder in kamer XIII, tevreden met zichzelf, 62-zomer man, Je kunt jezelf visueel overtuigen van het artistieke succes, waardoor hij zijn eigen studio kon creëren en een groep medewerkers in dienst kon nemen (onder hen van Dyck en Jordaens). In zaal XVI zie je de eerste schetsen van het machtige altaar gemaakt door Rubens op vraag van de jezuïeten, evenals het eindresultaat.
Misschien wel het beroemdste werk van Rubens is het naakt van Helena Fourment, ook bekend als de vrouw in de bontjas (kamer XIII). Het is een portret van de tweede vrouw van de kunstenaar, Heleny Fourment, jonger dan hij, ds. 37 latijns. Rubens was ongetwijfeld in de ban van zijn zestienjarige vrouw, die verschijnt als een engel, vakantie, of een godin in twee van zijn latere werken. De vrije compositie en pittoreske stijl doen denken aan het late werk van Titiaan uit Room I, aan wie Rubens hulde bracht in een schilderij vol mollige cherubijnen, geplaatst in een klassiek landschap.
Rembrandt, Vermeer en de Britten
Rubens' barokke overdrijving en eenvoudige portretten van Rembrandt van Rijn (1609-69) zijn totaal verschillende werelden. In kamer XV hangt een portret van de moeder van de schilder, gemaakt een jaar voor haar dood, als gevolg van de kwetsbaarheid van de figuur en de waardigheid van de tijd, en de daaropvolgende studie van zijn zoon Titus in de conventie van een droom, een boek lezen. De overige doeken zijn zelfportretten uit het midden van de 17e eeuw, toen de artiest in financiële problemen kwam. Ongeacht of je zijn bezorgdheid wilt lezen of niet, blijven uitstekende voorbeelden van de studie van het menselijk gezicht.
In de aangrenzende hal 24 het enige schilderij van Jan Vermeer dat eigendom is van het museum is te zien, Studio van de kunstenaar, geïnterpreteerd als een allegorie op de schilderkunst, door velen beschouwd als een van zijn beste prestaties. Fel licht aan de linkerkant; de kleuren: geel, blauw en groen; eenvoudige poses, dit zijn de kenmerken van deze artiest, hoewel symbolische uitspraak, en zelfs de titel van het werk, leidde tot verhitte polemiek. Direct ernaast zie je de enige werken van Britse schilders die eigendom zijn van het museum: mild, honing in de schaduw Het landschap van Suffolk van Thomas Gainsborough, een portret van Joseph Wright trouw aan het realisme, een onvoltooid portret van een jonge vrouw Joshua Reynolds en een portret van Henry Raeburn.