Vincent van Gogh – Een brief aan zuster Wilhelmina.
[Arles, waarschijnlijk .8 september 1888 r]
[…] Ik heb net een canvas afgemaakt met daarop het interieur van een nachtcafé verlicht door lampen. Een paar arme nachtzwervers slapen in een hoek. De kamer is rood geverfd, in het centrum, onder de gaslamp, groen biljart, werpt een enorme schaduw op de vloer. Er zijn zes of zeven verschillende rozen in dit canvas – variërend van bloedrood tot delicaat roze; ze zijn een tegenstelling van zoveel bleke en donkere greens.
Ik heb Theo vandaag een tekening van dit schilderij gestuurd, ziet eruit als een Japanse "crêpe".”. Theo schrijft mij, dat hij je wat Japans heeft gegeven. Uiteraard is dit de beste manier om de richting te begrijpen, welk helder en kleurrijk schilderij heeft nu gekozen.
Ik heb hier geen Japans nodig, omdat ik mezelf constant zeg, Ik ben hier in Japan. En dan hoef ik alleen maar mijn ogen te openen en het gewoon te schilderen, wat indruk op me maakt.
Heb je bij ons een klein lachend masker gezien?, dikke Japanse vrouw? Dit kleine masker heeft een verbazingwekkende uitdrukking. ik hoop, dat je erover dacht om een van mijn schilderijen voor jezelf te nemen? ik ben erg benieuwd, welke heb je gekozen. Moeten witte hutten in het groen zijn, onder de blauwe lucht, die ik schilderde in Saintes Maries, aan de Middellandse Zeekust.
Ik had nu terug moeten gaan naar Saintes Maries, als er veel mensen op het strand zijn. Maar ik heb zoveel te doen hier ter plekke. Nu wil ik absoluut een sterrenhemel schilderen. Ik denk het vaak, dat de nacht rijker is aan kleuren dan de dag, in paars, blues en de meest intense greens. Als je er op let, je zult zien, dat sommige sterren citroengeel zijn, anderen gloeien weer roze, blauw, groen en vergeet-mij-niet-blauw. Zonder er langer bij stil te staan, duidelijk kan worden aangetoond, dat om de sterrenhemel te schilderen, het niet voldoende is om witte punten op marineblauw zwart aan te brengen. Mijn huis hier is aan de buitenkant geschilderd in een botergele kleur met scherpe groene luiken; staat in de volle zon op het plein, waar is de tuin met platanen, roze laurier- en acaciabomen. Binnen is het huis helemaal witgekalkt met kalk, en de vloer is van rode baksteen. Daarboven, het diepe blauw van de lucht. Ik kan in dit alles leven en van- ademen, en denk, en verf. Ik veronderstel, dat ik liever verder naar het zuiden ga, dan om terug te keren naar het noorden. Dat is het, dat mijn bloed normaal kan circuleren, Ik heb absoluut sterke hitte nodig. Ik voel me hier veel beter dan in Parijs.
Ik twijfel ook niet, dat jij ook erg van het Zuiden hield. Deze zon drong nooit door ons heen, wij - de mensen van het noorden. Het is nu een paar dagen geleden, hoe ik deze brief begon en daar stopte. Ik kom er weer op terug. Het werd eigenlijk onderbroken door werk aan een nieuw schilderij, waar ik deze dagen mee begonnen ben; toont een café 's avonds van buiten gezien. Er zijn kleine drinkfiguren op het terras. Enorm, een gele lantaarn verlicht het terras, jongen, bestrating en werpt licht, zelfs op de stoep, een paars-roze tint nemen. Gevels van huizen op straat, zich uitstrekkend onder een blauwe hemel bezaaid met sterren, ze zijn donkerblauw of paars van kleur, en groene boom. Hier is een foto van de nacht zonder zwart, en alleen met een mooie saffier en paars, en groen; in deze omgeving wordt het verlichte plein bleek met zwavelgeel en citroengroen. Ik heb veel plezier met schilderen 's nachts, op locatie. In het verleden werd getekend, en de foto is in de loop van de dag volgens de tekening geschilderd. Ik schilder het ding echter liever direct. Het is waar dat ik in het donker wat blauw kan nemen voor groen en blauw violet voor lila roze, omdat de kwaliteit van de toon niet nauwkeurig kan worden onderscheiden. Dit is de enige uitweg uit onze conventionele nacht, van de armen, we hebben ze – wit Licht; immers, zelfs een gewone kaars geeft ons de rijkste geel en oranje. Ik heb ook een nieuw zelfportret van mij gemaakt als studie, waar ik eruit zie als een Japanner. Je hebt het me toch niet verteld, heb je Bel Ami Guy de Maupassant gelezen en wat je op dit moment van zijn werk vindt?. ik noem het, omdat het begin van Bel Ami precies de beschrijving is van de sterrennacht in Parijs met de verlichte cafés op de Boulevard en dat ik nu hetzelfde bijna hetzelfde onderwerp heb geschilderd!
Over Guy de Maupassant gesproken - ik vind het heel mooi, wat hij deed, en ik raad je ten zeerste aan om dit allemaal te lezen, wat schreef hij. Zich duidelijk bewust zijn van de moderne roman, je zou Zola moeten lezen, Maupassant en de Goncourt zo heel mogelijk. Heb je Balzac gelezen?? Hier kom ik weer bij hem terug.
Lieve zus, Ik veronderstel, dat de natuur nu moet worden geschilderd in termen van rijkdom en pracht. We willen allemaal vrolijkheid en geluk, hoop en liefde.
Hoe lelijker ik word, oud, slechte, ziek en arm, hoe meer ik mezelf wil wreken, een lichtgevende kleur geven, goed op elkaar afgestemd, schijnend. juweliers, voordat ze leren edelstenen goed te plaatsen, ze worden ook oud en lelijk. En de rangschikking van kleuren in de afbeelding ja, om te trillen en betekenis te krijgen, het is zoiets als juwelen ordenen of een outfit uitzoeken. […]