BIJDRAGE VAN NEOIMPRESSIONISTEN
1.W 1886 r. bij de laatste tentoonstelling van de impressionistische groep (8 Schilderijtentoonstelling met deelname van mevrouw Marie Bracquemond, Panny Mary Cassatt, Heren van Degas, Showman, Gauguin, Guillaumin, Pani Berthe Morisot, Heren Camille Pissarro, Lucien Pissarro, Odilon Redon, Rouart, Schuffenecker, Seurat, Signac, Toestemming, Vignon, Zandomeneghi — from 15 mei naar 15 Juni - Laffitte Street) het was de eerste keer dat er werken verschenen die alleen met pure kleuren waren geschilderd, uit elkaar gehaald, duurzaam, optisch gemengd volgens een doordachte methode.
Georges Seurat, de initiatiefnemer van deze stap voorwaarts, hij exposeerde daar het eerste divisionistische schilderij, canvas van doorslaggevend belang, getuigen van het uitzonderlijke talent van de kunstenaar. Het was Zondag iv la Grande-Jatte-, naast hem is Camille Pissarro, zijn zoon Lucien Pissarro en Paul Signac exposeerden ook schilderijen die in een vergelijkbare techniek waren geschilderd.
De ongewone pracht en harmonie van de doeken van deze vernieuwers bleef, indien niet goed ontvangen, het werd in ieder geval meteen opgemerkt. Deze voordelen vloeiden voort uit de toepassing van de basisscheidingsprincipes. Deze techniek voortaan, dankzij de zoekopdracht en de resultaten van de Lords Henri-Edinond Cross, Alberta Dubois-Pillet, Maximiliena Luce, Hippolyte Petitjeana, Théo van Rysselberghea, Henry van de Velde en enkele anderen, ondanks de tragische sterfgevallen, ondanks de aanval en desertie, het stopte niet met ontwikkelen en ontwikkelde uiteindelijk een strikte methode, die we aan het begin van dit werk hebben geformuleerd en de methode van neo-impressionistische schilders hebben genoemd.
deze schilders, die nauwkeuriger zou worden beschreven door de naam chromoluminarists, daar namen ze in geen geval de naam neo-impressionisten voor aan, om uw succes te vergemakkelijken (de impressionisten bevonden zich voorgoed nog in de vechtperiode), maar daarom, om hulde te brengen aan hun voorgangers en erop te wijzen, verborgen onder de verschillende schildermethodes, gemeenschappelijk doel: licht en kleur. In die zin moet de naam neo-impressionisme worden begrepen, omdat de techniek die door deze groep wordt gebruikt niets met impressionisme te maken heeft: zolang de bron van de schildertechniek van hun voorgangers instinct is, de bron van de techniek van de nieuwe groep is reflectie en het zoeken naar de effecten van duur.
2. Het palet van neo-impressionisten, net als de impressionisten, het bestaat alleen uit pure kleuren. Ze verwerpen echter volledig elke vermenging van verf op het palet, behalve, natuurlijk, aangrenzende kleuren mengen in de prismatische cirkel. Door deze kleuren af te ronden en op te helderen met wit kunt u de verscheidenheid aan tinten van het zonnespectrum en al hun tonen opnieuw creëren. Oranje gemengd met geel en rood, violet geleidelijk overgaand in rood of blauw, groen verschuivend van blauw naar geel pose, samen met wit, de enige elementen, gebruikt door neo-impressionisten. Maar dankzij de optische vermenging van deze paar pure kleuren, hun onderlinge verhoudingen veranderen, ze krijgen een oneindig aantal tinten, van de meest intense tot de grijsste.
Ze verwijderen niet alleen alle vermenging van gebroken kleuren uit hun palet, maar ze voorkomen ook dat ze hun pure kleuren verkleuren door tegengestelde kleuren naast elkaar te plaatsen. Elke vlek die uit het palet wordt verwijderd, blijft schoon op het canvas.
Dankzij dit, alsof ze verf gebruiken die is gemaakt van rijkere en glanzendere ingrediënten, ze zijn superieur aan de impressionisten in hun helderheid en kleur, die de pure kleuren van het vereenvoudigde palet dempen en vervuilen.
3. Maar de scheidingstechniek zorgt niet alleen voor maximale helderheid en kleur door optische menging van pure kleurelementen; door deze elementen te doseren en uit te balanceren, volgens de wetten van contrast, gradatie en markering, het zorgt voor de algehele harmonie van het werk. Deze regels, gebruikt door de impressionisten slechts af en toe en instinctief, worden strikt nageleefd door neo-impressionisten. Dit is een strikte en wetenschappelijke methode, die in plaats van het gevoel te verzwakken, begeleidt en beschermt het.
4. lijkt, dat de eerste taak van de schilder die voor het witte doek staat de beslissing moet zijn, welke krommen en lijnen het oppervlak moeten snijden?, welke tinten en tonen moeten ze bedekken. Dit is echter een zeldzame gebeurtenis in het tijdperk, waarin de meeste afbeeldingen lijken op snapshots of steriele illustraties.
Het zou kinderachtig zijn om de impressionisten te berispen, dat ze zich niet druk maakten om deze zaken, omdat het hun duidelijke bedoeling was om de relaties en harmonieën die in de natuur bestaan te begrijpen, zoals ze eruit zien, zonder zich zorgen te maken over hun regeling en onderlinge verbinding. “De impressionist zit aan de oever van de rivier” -zoals hun criticus Théodore Duret zegt - en schildert het, wat staat er voor hem?.
En ze bewezen, dat wonderen op deze manier kunnen gebeuren.
Over neo-impressionisme, op advies van Delacroix, zal niet beginnen met het schilderen van de foto, zonder eerst de samenstelling te bepalen. Traditie en kennis volgen, hij zal de compositie harmoniseren met zijn concept, d.w.z.. zal de lijnen aanpassen (richtingen en hoeken), licht en schaduw (tony), kleuren (tinten) naar de stemming, wat hij ook naar buiten wil brengen. De hoofdlijnaccenten zullen horizontaal zijn om de indruk van rust te wekken, opstijgen van vreugde, en vallen van verdriet. Alle indirecte richtingen zullen dienen om alle andere gewaarwordingen in hun oneindige verscheidenheid weer te geven. Er is een kleurenspel verbonden aan dit lijnenspel, niet minder expressief en divers; warme kleuren en lichte tinten komen overeen met stijgende lijnen; met dalende lijnen zullen koude kleuren en donkere tinten de boventoon voeren; een min of meer perfecte balans tussen warme en koude kleuren, blekere en sterke tonen zullen horizontale lijnen rust geven. Op deze manier de kleur en lijn ondergeschikt maken aan de ervaren reis, die hij wil uitdrukken, de schilder zal een werk van poëzie en creativiteit creëren.