De sprookjes van Nasreddin Hocy

Nasreddin Hoca is dat voor Turken, wie is Julian Tuwim voor ons, dat is gewoon dat, dat hij lang geleden leefde, in de dertiende eeuw. Hij was een goed opgeleide derwisj. Hij wordt beschouwd als een volksfilosoof in Turkije, en zijn humoristische anekdotes en verhalen zijn bij bijna elke Turk bekend en niet alleen. Ook in de buurlanden, zoals, bijvoorbeeld. in Azerbeidzjan, veel van zijn verhalen zijn bekend. Het beeld van Hocy is een vrolijke oude man in een tulband die op een ezel rijdt, vaak naar achteren gericht, omdat hij alles en iedereen bespotte, niet schelen over verboden of high society ethiek. De thema's van zijn sprookjes haalde hij uit het dagelijks leven, en ze waren vaak opmerkelijk eenvoudig en logisch, waardoor ze voor iedereen duidelijk en begrijpelijk waren:

Op een keer kwam een buurman naar Hocy en vroeg::
– Heb je misschien 40 jaar oude azijn??
– Ja, mam – Hoca antwoordde:.
– Geef me alsjeblieft, omdat ik het nodig heb om een medicijn te maken – de man zei.
– Ik kan dat niet doen. Als ik iemand azijn had gegeven, wie heeft er om gevraagd?, Ik zou het helemaal door hebben 40 latijns?

Hocy's slimheid en scherpte is te zien in dit verhaal:

Een boer bracht Hocy als konijnencadeau, en de man verwelkomde hem en gaf hem te eten. De volgende week verscheen de dorpeling weer en zei::

– Onlangs bracht ik je een haas

Hoca verwelkomde hem opnieuw en voegde eraan toe, dat ze hem soep van deze haas aanbiedt. De week daarop kwamen enkele andere dorpelingen naar Hocy om te spreken:

– Wij zijn de buren van de mens, die je twee weken geleden een haas bracht, we kwamen naar je toe in de naam van Allah.

Hierop plaatste Nasreddin borden met schoon water voor hen, en de dorpelingen vroegen::

– Wat is dit voor vreemde hazensoep??

– Dit is de soep van de soep, gemaakt van hazensoep meegebracht door je buurman – Hoca antwoordde:.